Innowacyjne tematy i techniki

​

W drugiej części obrad okrągłego stołu uczestnicy skupili się na eksploracji tematów i technik w karaibskim filmie, nowych mediach i „mediach opartych na czasie”, które dominowały w ciągu ostatnich pięciu lat. Moderatorka TVE zaprosiła ich do refleksji nad powtarzającymi się historiami, tematami lub ideami, które pojawiały się w ich pracy lub twórczości innych artystów z regionu.

​

Shari Petti wskazała na kilka istotnych wątków, takich jak zdrowie psychiczne, kwestie związane z płcią, sposób traktowania kobiet w przestrzeni karaibskiego karnawału oraz skutki kolonializmu. Podzieliła się także swoją osobistą pracą nad problemem niedoboru wody w swojej społeczności, dokumentując, jak mieszkańcy radzą sobie z brakiem bezpośredniego dostępu do linii wodociągowych. W kontekście technik zauważyła, że na Trynidadzie dominuje jednokanałowe wideo, jednak w ostatnim czasie pojawiły się także wielokanałowe instalacje. Ich rozwój pozostaje jednak ograniczony ze względu na brak odpowiednich zasobów. Luis Vasquez La Roche zwrócił uwagę na wpływ pandemii koronowirusa, która zmieniła sposób pracy artystów, prowadząc do przesunięcia akcentu z występów na żywo na performance wideo. Artyści musieli przystosować się do tworzenia dzieł przeznaczonych dla kamery, a nie dla publiczności na żywo. Zauważył także, że wideo zaczęło łączyć się ze sztuką performatywną, a twórcy eksperymentowali z dostępną technologią, taką jak smartfony, kwestionując tradycyjne standardy jakości wideo.

​

Russell Watson poruszył temat aktualnych trendów w sztuce i swoich doświadczeń jako nauczyciel w warunkach COVID-19. Zauważył, że zniechęcił swoich uczniów do tworzenia swoich prac o tematyce pandemicznej, podkreślając potrzebę dystansu i refleksji, zwłaszcza na tak formatywnym etapie ich twórczości. Watson zaobserwował zauważalne trendy takie jak metafizyczne historie, tworzenie światów przedstawionych (światotwórstwo) i tematy związane ze środowiskiem. Odniósł się również do rozwijającej się relacji między amatorskimi i profesjonalnymi mediami, podkreślając jak wystąpienia publiczne i cyfrowe media napędzane pandemią wpływają na twórczość artystyczną.

​

Norma Springer zwróciła uwagę na rodzaj „intuicyjnego stylu” wewnątrz karaibskich mediów opartych na czasie, pokrewnych do intuicyjnego ruchu obecnego w karaibskiej historii sztuki. Uczestnicy przykuli uwagę do wyzwań związanych z ograniczonymi zasobami, które mogą utrudniać przekraczanie twórczych granic w sztuce wideo i instalacji, określanych jako „znajdujących się na rozdrożu intencji i możliwości”. Omówiono równowagę pomiędzy intencjonalną naiwnością w sztuce wideo, a trudnościami z jakimi borykają się karaibscy artyści próbując w pełni eksplorować i innowacyjnie wykorzystać to medium.  W rozmowie uwzględniono również znaczenie platform takich jak Tik Tok, które, jak zauważyli uczestnicy zwiększają dostępność do bardziej rozwiniętych mediów i kształtują style zgodne z wizualnymi trendami subkultur mediów społecznościowych.

​

Pamięć jako archiwum: Eksploracja na wielu płaszczyznach

​

Koordynatorka TVE powiązała te dyskusje z szerszym tematem pamięci jako archiwum odwołując się do nadesłanych prac, które uwzględniają pamięć i wspominanie jako narzędzia do rozpatrywania kwestii takich jak trauma, działania na rzecz klimatu i duchowość za pośrednictwem współczesnych mediów. Przedstawiła kilka klipów wideo, aby zilustrować te prace. Dominujący temat pamięci okazał się centralną osią i w tym kontekście nie jest po prostu biernym repozytorium przeszłych wydarzeń, ale aktywnym, żywym archiwum, które, ma potencjał analizować i naświetlać współczesne palące kwestie. Pamięć może być jednocześnie wspólnym i osobistym zasobem, zdolnym do łączenia ze sobą przeszłości i teraźniejszości, jednostki i wspólnoty.

​

Rozważano także archiwizowanie w dosłownym i materialnym znaczeniu, szczególnie w odniesieniu do sposobu przechowywania lub gromadzenia cyfrowej twórczości oraz gwałtownego rozwoju technologii. Niektóre sposoby dokumentacji, kiedyś uznawane za najskuteczniejsze lub „niezniszczalne”, z czasem stały się przestarzałe. Niektórzy artyści wykorzystują te metody lub media jako sposoby uchwycenia, odzwierciedlenia i skomentowania konkretnych momentów które, przemawiają do naszych wiecznie zmieniających się kultur i społeczności.

​

Przecięcie się tematów pamięci i zmiany klimatu było kolejnym kluczowym obszarem zainteresowania. W obliczu coraz bardziej dotkliwych skutków degradacji środowiska, pamięć pełni funkcję przypomnienia zarówno o tym, jak wyglądał świat naturalny, jak i o pilnej potrzebie podjęcia działań koniecznych do ochrony tego, co pozostało. Poprzez archiwizowanie artystycznych spotkań przeszłości i teraźniejszości naszych ekosystemów, pamięć może pomóc w mobilizacji społeczności i ustawodawców w kierunku bardziej zrównoważonych praktyk.

​

Duchowość, rdzenne rytuały i metafizyczność

​

Kolejnym obszarem tematycznym było zgłębianie duchowości i rdzennych rytuałów w odniesieniu do pamięci. Uczestnicy wypowiedzieli się o widocznie wzrastającej liczbie prac odnoszących się do afro-karaibskich praktyk duchowych i ich przedstawieniu w sztuce. Pochylili się nad tym jak różni odbiorcy mogą w różnym stopniu zrozumieć duchowy lub rytualistyczny symbolizm w sztuce. Podczas dyskusji podkreślono, że te praktyki często służą jako nośniki pamięci, przekazując ją kolejnym pokoleniom. W szczególności rytuały rdzenne i rodowe są głęboko zakorzenione w ziemi i świecie przyrody, oferują unikalne spojrzenie na wzajemne powiązania wszystkich form życia. Pamięć, zdaniem uczestników, może przekraczać wymiar fizyczny, łącząc jednostki z przodkami, duchowymi bytami i kosmosem.

​

Szczególny nacisk na instalacje w mediach opartych na czasie

​

W kontekście artystycznych środków przekazu, okrągły stół doszedł do porozumienia w sprawie znaczenia instalacji w mediach opartych na czasie dla tegorocznej edycji TVE. Ta forma sztuki ma szczególne zastosowanie podczas zagłębiania się w tematy pamięci, traumy, zmian klimatu i duchowości, jako że pozwala na wciągające i empiryczne zetknięcia ze sztuką. Instalacje mogą tworzyć fizyczne przestrzenie, które, ucieleśniają pamięć, zapraszają one odbiorców do wejścia, w środowiska które, przywołują jednocześnie przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Mogą one uchwycić płynną, rozwijającą się naturę pamięci, przy użyciu dźwięku, nagrań wideo i performance’u, aby oddać współczesne aspekty związane z przypominaniem i zapominaniem.

​

Zwrócono uwagę na to, że artyści w tym regionie często muszą iść na kompromis w kwestii idealnej prezentacji swoich prac, co może wpłynąć na odbiór sztuki przez widownię. Nawet w galeriach sztuki, mogą być oni ograniczeni przez infrastrukturę lub dostęp do odpowiedniego sprzętu. Kluczową częścią ostatecznego kuratorstwa TVE będzie szukanie sposobów na uhonorowanie artystycznych wizji i prowadzenie otwartego dialogu z artystami o możliwościach przedstawiania ich prac bez konieczności kompromisu w kwestii ich intencji artystycznych.